Tandemrijden


Nadat we terug waren van onze fietsvakantie naar de Middellandse Zee  en het ligfietsen nog steeds niet beu waren besloten we de ligtandem van de Liggende Hollander eens te gaan huren. Verandering van spijs doet eten tenslotte. Het weekend van 25 en 26 juli vonden we er uitermate geschikt voor omdat we verplichtingen hadden in Zeeuws Vlaanderen (onze geboortegrond), ongeveer 150 kilometer van Eindhoven met Breda halverwege voor het geval dat...

Zo moet dat...
Misschien lijkt het moeilijk, toch valt het wel mee.

Zaterdag waren we om 9 uur  -met het openbaar vervoer- aanwezig bij De Liggende  Hollander. Daar moest eerst nog een bandje geplakt worden en bijgekletst.Toen volgde het op maat maken van de fiets, een M5, een hele klus! Eerst wordt de achterste piloot (Monique) geïnstalleerd door haar trappersetje op de juiste lengte af te stellen. Nog wat extra opvulmateriaal  in het kuipje gedaan omdat dat iets te groot was. Daarna het voorste deel voor Marc op lengte stellen door de neuspijp op de langste stand te zetten (draaien en trekken gelijk). Toen volgde het aanpassen van de kettinglengtes, het in de pas laten lopen van de trappers (zodat beide rijders synchroon trappen) en het spannen van de ketting. Uiteindelijk dik na elf uur vertrokken met de nodige instructies voor op- en afstappen. Er schijnen drie manieren te zijn:

  1. beide berijders zetten 1 voet op de trapper en geven tegelijkertijd gas
  2. de achterste gaat vast liggen, geeft gas en de voorste pikt aan
  3. hier zijn we niet aan toegekomen (nadere info ontbreekt, eventueel te verkrijgen bij de Liggende Hollander)

De achterste heeft de volgende instructies: ontspannen en schakelen (8 versnellingen). De voorste moet proberen soepeltjes te sturen en bedient de (voor)rem en eventueel de voorbladen van de versnelling indien nodig. Het sturen gaf -vooral in het begin- de meeste moeite: je denkt steeds dat je een bocht niet haalt. In het begin is het dan stoppen en afstappen maar na een poosje durf je meer en merk je dat de fiets toch scherper stuurt dan gedacht.

Nou, het eerste deel Eindhoven uit was heel spannend. We kwamen er ook al heel snel achter dat teamwork een vereiste is. Je kunt niets doen zonder dat het invloed heeft op de ander en er moeten duidelijke afspraken gemaakt worden wanneer de benen stil gehouden moeten worden (er zit geen freewheel tussen voor- en achteraandrijving) , op- of afgeschakeld dient te worden enzovoorts. We hadden onze eigen SPD-pedalen op de fiets gezet maar durfden er in het begin nog niet zo goed gebruik van te maken. Dit resulteerde een paar keer in pijnlijke ellebogen bij Marc omdat Monique's voeten uitschoten op een onbewaakt moment.

Gevolgde route op de heenweg : Oirschot - Diessen - Hilvarenbeek - Poppel- Baarle Hertog - Meerle -Zundert- Achtmaal- Nieuwmoer- Wildert- Huybergen - Hoogerheide- Woensdrecht -Kruiningen-Perkpolder - Hulst. Op een terras in Hoogerheide het hemd van ons lijf gevraagd door een kwartet belgische trimmers: "amai moat, is da apperoat van u?"  Accellereren gaat machtig hard op zo'n tandem en dat hebben we deze belangstellenden dan ook even gedemonstreerd.

De andere dag dus terug gereden. We hadden de trappers nu 'in tegenfase' gezet zodat de fiets niet teveel heen en weer zou deinen in het ritme van onze trapbeweging. Om tien voor negen uit Hulst vertrokken om de pont van half tien te halen. Wat ruim lukte omdat we daar al om kwart over negen aan kwamen scheuren (afstand 15 km.). Amai. Het rijden ging al een stuk soepeler dan de dag ervoor, het bochtenwerk ging vlotter (lekker meeleunen!) en het sturen trefzekerder. Ook hadden we een techniek ontwikkeld voor stoplichtrijden: Marc stapte met beide benen op de grond en houdt de boel in evenwicht terwijl Monique gewoon bleef liggen, klaar om weer weg te rijden. Bleef nog wel af en toe het probleem van het onverwachts de benen stilhouden wat voor de tegenpartij erg vervelend is.

Vanuit Kruiningen onder de zeedijk langs lekker tempo gereden en aangepikt bij een peloton bukfietsers dat ons inhaalde. Jammer dat er geen kilometerteller op de tandem zat! Om stoer te doen -volgens mij erg leuk voor argeloze voorbijgangers- legde Monique af en toe lekker relaxed haar handen achter het hoofd of ging uitgebreid op de kaart kijken en wijzen waar we naar toe moeten. Ondertussen natuurlijk driftig meetrappend! In de buurt van Huybergen kennis gemaakt met het tweede peloton bukfietsers-in-strak-pak; het is immers zondagochtend. In ontspannen klets-tempo bleken we ruim 33 km/uur te rijden. In Breda geparkeerd voor de lunch, met moeite paste het 3.20 m. lange gevaarte in het trappenhuis. Daarna verder naar Eindhoven. Expres niet langs het kanaal gereden omdat we verwachtten dat het daar erg druk met fietsers zou zijn, maar door Tilburg alwaar het tot overmate van ramp kermis bleek te zijn (HELP!!). Geen brokken gemaakt en om vijf uur de tandem weer ingeleverd, een hele bijzondere ervaring rijker.

Conclusie:  We hebben erg veel lol gehad, het leren tandemrijden ging vlot omdat we geoefende ligfietsers zijn. Overgaan tot aanschaf van een eigen tandem zullen we voorlopig niet doen omdat het een kostbare aangelegenheid is (6400 gulden)  en we hebben tenslotte allebei al een ligfiets. Het is erg leuk het eens een keer geprobeerd te hebben.


Terug naar welkom