21 juni 1998, eerste etappe van Breda naar Elsloo, 130 km
Na een voortreffelijke voorbereiding
(sterrenwaarneemnacht van vrijdag op zaterdag en Nederland-Korea zaterdagavond) begon
vandaag onze fietstocht. Vanwege de zachte winter hadden we toch redelijk doorgetraind en
met flink wat kilometers in de benen kon de reis naar het zuiden beginnen. Rond half negen
's ochtends de deur achter ons dichtgetrokken en de bepakte fietsen beklommen om via
Ulvenhout en Chaam naar Alphen te rijden. Hier de LF nog-wat opgepikt en in de brandende
hitte proberen koers te houden ondanks de slaapaanvallen. Marc moest goed wakker blijven
want hij had de kaart op zijn buik hangen en is dus Wegwijspiet geworden. Dit verliep
vlekkeloos en rond 12 uur op een picknickbank gegeten en cup-a-soupjes gedronken. Bij
Schaft een oude spoorlijn gevolgd, daarna langs het Schelde-Maaskanaal gaan tuffen, dat we
na zo'n 10 km inwisselden voor de Zuidwillemsvaart die we ook weer kílóméters volgden.
In een café de bidons bijgevuld: het was zo warm dat we konden blijven drinken. Bij een
korte break onder een viaduct (uit de zon) in gesprek geraakt met een man die -op de fiets
- op weg was naar Florence. Zijn en onze weg kruisen elkaar nog in Schengen, misschien tot
dan?
Onze weg vervolgd langs het kanaal en een afslag genomen waarvan wij dachten dat die naar
Maastricht ging maar die tussen Stein en Elsloo uitkwam. Duizelig van de hitte naar Elsloo
gereden en besloten op een leuke boerderijkamping te overnachten waar we vorig jaar ook
een keer geweest zijn. Daar werden we rond vier uur hartelijk ontvangen. Tent opgericht en
de verdere dag onder een boom liggen geelogen. Na de avondmaaltijd (de eerste van een
drieweken durende macaroni-en-spaghettiweek) nog een kijkje genomen in Elsloo Centrum waar
het kermis was. Op een terras Valkenburgse Witte met citroen gedronken totdat de lucht
inktzwart werd en het tijd werd voor evacuatie..
22 juni 1998, tweede etappe van Elsloo naar Basse-Bodeux, 107 km
Behoorlijk noodweer geweest afgelopen nacht, hopelijk
zet dat niet de trend voor de rest van de vakantie. Gelukkig is het wel wat afgekoeld.
Ochtendritueel gepleegd en om iets voor negen uur lagen we op de fiets. Op de borden naar
Maastricht gereden via het vliegveld, Meerssen en zo richting station. Voordat we dat
bereikten de groene route al opgepikt: Méditerranée here we come!
Na 100 meter was de weg reeds opengebroken en afgesloten en waren we reeds gestrand samen
met nog een jongen op weg naar Barcelona. Even gekletst, omgedraaid en de jongen ging er
als een speer vandoor. Even verder stond hij verdwaasd te kijken, we hebben hem ingehaald
en verder die dag niet meer terug gezien. Op de goede weg gekomen (langs de Maas) en via
wat binnenwegen naar het zuiden. In Mesch (pittoresk dorp, overal vlaggen, volk op straat
en een harmonie in de verte) zitten picknicken. Vlak na Mesch bij 's Gravenmoeren België
in, nu definitief (i.t.t. gisteren). Naarmate we dieper België inkomen wordt het
landschap steeds heuvelachtiger. Af en toe moet er pittig geklommen worden (niet alleen
steil maar ook lang) en krijg ik - letterlijk - een duwtje in de rug van Marc. De afdalingen
zijn bloedstollend. Het slechte wegdek is hier een oorzaak van. Het opvallende van fietsen
in België is dat er geen fietspaden zijn. Het gevolg is dat er af en toe (zelfs op
binnenwegen) een grote vrachtauto voorbij komt denderen. En af en toe de treurige staat
van het wegdek waar je zelfs bij het klimmen (7 km/uur) last van hebt! Aan het einde van
de dag naar een kamping gereden ongeveer 2 km van de route af, bergop natuurlijk. Een
groezelige bende met voornamelijk slecht onderhouden stacaravans. Het kantoor is in de
frituur annex café. Voor 260 franc een plaatsje in het lange gras naast twee pony's
gekregen. Ondertussen werden we opgevreten door de knutjes: een soort kleine bijtende
verschrikkelijk irritante vliegjes, in enórme aantallen en met een voorkeur om in oren en
achter brillenglazen te gaan zitten. Maar: het is een prachtige avond, de zon schijnt en de
vogels kwetteren, wat wil een mens nog meer?
23 juni 1998, derde etappe van Basse-Bodeux naar Bourscheid Moulin, 102 km
Redelijk geslapen, halverwege de nacht naar de sterrenhemel staan turen en een vuurvliegje gezien! Tegelijk met de knutjes opgestaan. Ochtendritueel met 100-granenbollen en koffie. Ik had me voorgenomen die dag Frank van Rijn te zijn om het moraal wat op te vijzelen. Boven aan de friterie de bidons gevuld en rond negen uur vertrokken om die twee loodzware kilometers van gisteren plus nog twee extra naar beneden te zoeven. Koud hoor! Met koude spieren dus gaan pedaleren door een prachtige vallei heen: niet te pittig zodat eerst de spierpijn wat uit de benen gedraaid kon worden. Na zo'n 15 km konden de eerste meters weer geklommen worden. In Lierneux in de Spar inkopen gedaan.Verder in het zadel klimmen en dalen over een mooie weg waar we vorig jaar ook gereden hadden, door het dal van de Ourthe. Dan het dal uit (Frank van Rijn) waar Marc het tempo flink opvoerde om van mij een foto te maken. En het klimmen ging boven verwachting! In Cetturu gekomen, daarna door een wasbord- omgeving: dat is het snot voor de ogen op een korte steile klim, voordat je het weet afgedaald zijn en binnen no time weer van voor af aan beginnen.... Een eind na Bourcy een landweg ingeslagen en Luxemburg binnengereden. Het zag er gelijk een stuk vriendelijker uit, verbeelding misschien? Een afdaling van 15% om mee te beginnen. Daarna weer wasbord-rijden tot in Schleif. Daar begon op de kamping een fietspad over een voormalig spoorlijntje. Lekker vlak, prachtige omgeving en een heuse tunnel. In Wiltz in één ruk doorgeklommen naar de bovenstad en van daaruit naar Mont en Dahl. Even bijgetankt d.m.v. een appel en een energiereep gezeten tegen de watertoren. Nog een rukje naar Goesdorf, daarna afdalen en valleirijden (met op 't laatst nog een venijnige kuitenbijter) naar Bourscheid Moulin, waar Marc 50 meter boven de kamping lek reed. Band vervangen omdat zo'n loodrechte afdaling met een lekke tube en volle bepakking niet te doen is. Een mooie plek aan de Sûre om de tent op te zetten. Geen knutjes! Avondritueel gepleegd en onszelf op Hoegaarden en pinda's getracteerd op het terras van het hotel-op-de-kamping. Hadden we wel verdiend dacht ik zo!
24 juni 1998, vierde etappe van Bourscheid Moulin naar Sierck-les-Bains, 94 km
Gezond weer opgestaan. Beetje uitgeslapen omdat de bestelde vers gebakken broodjes pas om 8.30 u klaar zouden liggen. Rond 9.30 uur op pad gegaan. Over de prachtige dalweg langs de Sûre naar Ettelbrück. Hier alvast een kleine pauze gehouden. Daarna verder door allerlei kleine dorpjes getuft wat maar één keer fout ging. Maar vlak voor Luxemburg (stad) ging het echt mis t.g.v. een onduidelijkheid in de beschrijving. Flink wat kilometers omgereden, 3 keer gevraagd en weer op hetzelfde punt uitgekomen maar uiteindelijk de route weer gevonden. Met Marc als Gesellschaftsführer als een speer door Luxembourg gekacheld. Op het "hoogste punt" gepauzeerd met een prachtig uitzicht vanaf een poort in een muur. Dan verder via een speciaal fietspad waarvan we het begin moeilijk konden vinden. Dit gevraagd aan een echtpaar dat ons stiekum zat te video-en. Toen we verder reden begonnen ze pontificaal te filmen en kon ik in mijn spiegeltje kijkend nog even zwaaien... Een bijzonder mooie weg langs de Alzette gevolgd tot Alzingen. Daar werd het fietswerk wat pittiger door het rijden in de heuvels. Uiteindelijk in Schengen aangekomen en na een paar 100 meter de Franse Grens gepasseerd. Foto! Na Contz-les-Bains al snel in Sierck-les-Bains gekomen, het eindpunt voor vandaag. Op een grappige municial-kamping een prachtig plekje aan de Moezel gescoord. De tent in het gras vastgeprikt.
Kamperen aan de Moezel
Uitgebreid avondritueel gepleegd onder het genot van een fles Pinot Gris van druiven die aan de overkant van de kamping op een heuvel gestaan hadden. In de zon was het heet maar wij stonden met onze boel onder een boom en hadden het nog druk met aan al onze insectenbeten te krabbelen die we de laatste dagen verzameld hadden. Kortom: een rustige avond.
25 juni 1998, vijfde etappe van Sierck-les-Bains naar Burtoncourt, 44 km
Om half 7 scheen de zon alweer full power op de tent, bakken! Maar geen nood, de slaapzak op het dak gegooid en lekker tot een uur of 9 verder gepit. Rustig aan het dagelijkse ritueel gepleegd en in de dichtstbijzijnde supermarkt (bleek 500 meter te zijn) de voorraad aangevuld. Valt niet mee in zo'n franse hypermarché waar ze van alles minstens 6 stuks verkopen, dus 't was geen wonder dat Marc na zo'n half uur vrij overspannen weer naar buiten kwam.... Vol goede moed toch op pad gegaan voor onze rustdag-etappe. Dat begon al goed want op het eerste kruispunt waar we rechtsaf moesten konden we gelijk 400 meter in de kleinste neut klimmen. In het boekje stond al een waarschuwing om vast vóór de bocht klein te schakelen en dat was geen overbodige luxe. Na die 400 meter werd de klim wat menselijker, daarna klimmen en dalen door een prachtige omgeving: bos met stille weggetjes en tussen korenvelden door waar we liggend amper bovenuit konden kijken. Af en toe schoven er wat wolken voor de zon en dat maakte het leven van een klimgeit wat makkelijker. Zitten eten op het voetbalveld van Kedange "onder het genot van" wat franse chansons die uit een nabijgelegen huis klonken. Nadat we wat collega-(buk)fietsers gepasseerd hadden (Hollanders natuurlijk) uiteindelijk in Burtoncourt aangekomen. Daar een plekje op het trekkersveld gekozen en de tent vastgeprikt, net op tijd voor wat regenbuien die ineens kwamen opdagen. Evenals de bukfietsers die ook kwamen kamperen en waarmee we uitgebreid ervaringen uitwisselden. Ook zij reden de groene route. Het toiletbezoek, water halen, douchen e.d. per fiets afgehandeld vanwege de lange afstand tent- toiletgebouw. Dit tot hilariteit van de mede- kampeerders. De verdere avond wijn gedronken en lekker niks gedaan tussen de buien door.
26 juni 1998, zesde etappe van Burtoncourt naar Chateau Salins, 77 km
Om een uur of 6 gewekt door de zon die op onze hoofden scheen, we slapen nl. altijd met de tent open als het niet regent, alleen het muggenzift is dicht. Toch nog tot half 8 geslapen en toen we net aan het ontbijt zaten kwamen de andere fietsers (koppel A genoemd) al voorbij. Goede reis gewenst, die zouden we die dag nog vaak terug zien. Zelf om 9 uur op weg, de eerste kilometers flink klimmen met volgens het boekje een heuse haarspeldbocht, maar we hadden ze al spectaculairder gehad. Boven op een doorgaande weg gekomen. Vandaag voor de verandering (ahum) heuvelrijden. Toch lijkt het steeds makkelijker te gaan, ik weet niet of dat komt door een betere conditie of omdat het terrein makkelijker wordt. Of beide. De uitlopers van de Ardennen, de dorpen zien er grauw en saai uit en alles lijkt op elkaar. De streek is dunbevolkt en ik kan me voorstellen dat je hier depressief wordt als het slecht weer is. Rond 11 uur halen we koppel A in en vonden we het een goed moment om onze in het vorige dorp gescoorde lekkere koeken op te eten op de muur van een deels vervallen joods kerkhof. Verder gereden langs gehuchten met allerlei exotische namen zoals Courcelles-Chaussy en Servigny-lès-Raville. Typisch is dat deze allemaal in een dal liggen, dus met een bescheiden noodgang binnen vliegen en in de kleinste neut weer vertrekken. Bij Lucy (koppel A ingehaald) weer aan een kerkhof zitten eten, lekker rustig. Dan weer klimmen en dalen in een glooiend landschap. Voor de laatste keer die dag koppel A voorbij gegaan die zo te zien iets meer moeite hadden met klimmen dan wij. Een eind verderop begon het wat te regenen dus de was binnengehaald (sokken, handdoek e.d. die op de tassen te drogen hingen). Regenjassen waren eigenlijk niet eens nodig. Rond half 4 in Château-Brehain aangekomen op de municipalkamping die compleet verlaten was. Ons gaan melden bij moeder overste die in een huis om de hoek woonde, maar daar was niemand thuis. Toch maar de tent opgezet en een douche genomen. Na een uurtje verscheen ook koppel A weer. Met de fiets langs de bazin gegaan die vertelde dat ze om 6 uur zelf langs zou komen om in te schrijven. Een rondje gemaakt door het dorp waar hele volksstammen van schrik om- vielen bij het zien van ons en de fietsen. Nou moe. Op een terrasje Pastis gedronken om bij te komen, daarna terug naar de tent om te kletsen met een inmiddels gearriveerde Engelsman en koppel A en de kampingbazin. Avondritueel en nog lekker lang voor de tent van het mooie weer liggen genieten.
27 juni 1998, zevende etappe van Chateau Salins naar Charmes, 90 km
Al vroeg in de ochtend kwam er een boulanger met z'n auto en aanhanger de kamping op gestoven waar we pain complet en koffiekoeken konden scoren. Lekker ontbeten, afscheid genomen van koppel A die we die dag niet meer terug zouden zien. Het eerste deel van de route de doorgaande weg gevolgd, daarna de polder in, een stuk door een dal. Daarna weer heuvelrijden, twee klimmetjes vlak na elkaar waren zo steil dat bij mij bijna het licht uitging. Toch gehaald! Op een gegeven moment werden we ingehaald door een peloton bukfietsers in snelle pakken die zodra ze voorbij waren tempo bejaardenhuis gingen rijden. Flink wat opmerkingen die we toch niet verstonden. Een eind verder moesten er al 3 pissen, dus de club maar weer ingehaald. Voorbij Lunéville een bospad ingereden, de fietsen tegen een boom geparkeerd en uitgebreid geluncht en geluierd. Sloom! Na een uur langzaam weer gaan draaien, bergop en bergaf tussen de pruimenbomen door waar helaas nog niets aan hing. Een laatste -volgens het boekje steile- klim naar St. Germain (2 vingers in de neus). Aan het begin van de beklimming haalden we weer twee vakantiefietsers in (koppel B). In Charmes veel inkopen gedaan in de hele grote supermarkt waarvan we de ingang nauwelijks konden vinden. Met volgepropte fietstassen naar de kamping aan de Moezel geslingerd waar koppel B al geïnstalleerd was. Het huis ingericht en aan de praat geraakt. Ondertussen kregen we een paar stevige regenbuien te verwerken. Na het avondmaal een toertje door het stadje gemaakt waar 2 keer niks te beleven was, alleen wij waren een bezienswaardigheid voor de paar mensen die op straat liepen. Terug naar de tent om de rest van de twee liter jus d'orange uit die grote supermarkt op te drinken en een zak pinda's voor de broodnodige eiwitten (?). En dan slapen.
Lekker uit de wind, klein beetje naar beneden langs de Alzette
Terug naar Vakantie op de ligfiets
Verder naar week 2