Woensdag 16 juni ‘s ochtends de laatste zaken ingepakt, nog effe de mail checken en in mijn zetel gaan liggen op weg naar Terschelling. De oorspronkelijke planning was een paar eilanden te bezoeken, te beginnen op Texel, maar omdat ik dan Oerol dreig te missen besluit ik de route om te draaien. En omdat ik alleen met mezelf op pad ga vindt iedereen het direct een goed plan. Achteraf gezien, wordt hieronder wel duidelijk, een erg gelukkige keuze.
|
|
De eerste fietsdag voert me over 150 km tot in Drie, vlakbij Putten op de Veluwe. Eén van de -letterlijke- hoogtepunten onderweg is natuurlijk de vermaarde en niet te onderschatten Amerongse Berg, met als lekker toetje diens afdaling waar ik te schijterig blijk om de 70 km/u grens te overschrijden. Volgend jaar beter…. De camping in Drie is er één van SBB. Dus geen beheerder, mooi plekje, geen tv voor het EK, rustig en geld achterlaten in een envelop aan de ingang. |
De tweede fietsdag besluit ik de westelijke route om het Ijsselmeer te nemen; langs het oosten is weliswaar iets korter maar ik grijp nu m’n kans een keer over de afsluitdijk te rijden. Jammer genoeg mis ik zo wel Urk en ben zodoende kansloos voor een ontmoeting met de pilsdrinkende en cokesnuivende vissersjeugd. Volgend jaar beter….
Bij het oprijden van de dijk Lelystad - Enkhuizen zijn de slagbomen van het sluizencomplex gesloten hoewel de brug gewoon open was. Hmmm, vreemd. Na een tijdje rijdt een politiemotor er omheen en hoor ik vanuit het brugwachtershuisje omroepen dat ik ook verder mag rijden. Vreemde gewaarwording: de hele dijk lang (plusminus 25km) geen auto of levende ziel te zien. Wel hard werken om de Westnoordwesten wind te bestrijden. Aan het eind van de dijk zie ik opeens waarom deze was afgesloten: een uitgebrand autowrak en een geschaarde vrachtwagen zijn de lugubere restanten van een zwaar ongeluk. Het fietspad is wel vrij dus kan ik ongestoord mijn weg vervolgen en blijf de Zuiderzeedijk volgen tot Den Oever. Hier draai ik de Afsluitdijk op en voel nu opeens de wind schuin in de rug. Dat schiet beter op! Na een tijdje stop ik even om wat te drinken en ontwaar een mij tegemoet komende ligfietser, al snel blijkt het een bekende uit de roetswereld te zijn: Cor Zwaag uit Anna Paulowna die huiswaarts keert na een paar dagen Oerol. Wat een toeval! Erg leuk hem even te spreken en na nog wat tips van Cor vervolgt ieder zijn weg. Door de wind sta ik een uurtje later al in Harlingen waar ik nog even moet wachten op de avondboot naar Terschelling. Vanwege een defecte snelboot (en natuurlijk ook dankzij Oerol) is het behoorlijk druk op de veerboot. Maar wel leuk, al direct aan de praat geraakt met een paar mensen die voor de zevende keer naar Oerol gaan en mekaar daar ook leerden kennen.
Ik beëindig de tweede dag met het opzetten van m'n tent op camping de Kooi in Hee. Eén van Cor's tips was de SBB camping bij Hoorn, maar op de boot raadt iemand mij deze camping aan. Camping is prima: vol met festivalgangers en aan de ingang een podium waar iedere avond een concert is.
Vrijdag, begin van het festivallen! Ik ben wat Oerol betreft zo groen als gras en begin dus maar met mezelf te oriënteren op Westerkeyn, het centrale festivalterrein. Mijn buurvrouw op de camping heeft me al het nodige uitgelegd over kaartjes kopen met het paspoort wat je hiervoor -en voor de toegang tot Westerkeyn- nodig hebt en zodoende zit ik een tijdje later mét geldig paspoort en een aantal kaartjes rijker lekker uit te rusten met een bak festivalkoffie.
Het Westerkeyn
festivalterrein
Is overigens nog geen sinecure: als Oerol debutant beland je op het terrein voor een groot bord waar vooral opvalt hoeveel voorstellingen reeds zijn uitverkocht. De stress neemt lichtjes toe. Vervolgens moet je, linkeroog op het bord en rechteroog in de festivalkrant om te zien waar het allemaal over gaat, een weloverwogen keuze zien te maken. Stress stijgt. Op een gegeven moment heb ik dan toch voor iedere dag iets uitgekozen wat me leuk lijkt en loop de tent in met mijn eisenpakket. Helaas kan niet aan al mijn wensen worden voldaan en koop ik –deels op de gok en deels op de mooie blauwe ogen van het meisje acher de balie- enkele alternatieven. En daarna dus koffie, stress weg en ik scoor nog een kaartje van iemand die zich vergist heeft in de tijd en een populaire voorstelling (Golden Palace) over heeft. Tsjakkaaaa!
Zo komen in mijn bezit:
Remboe Village van Golden Palace (vrijdagavond)
Gelijke gevallen van DNA (Theatergroep De Nieuw Amsterdam) (zaterdagmiddag)
Tegen de vlakte van Het Monsterverbond (zondagmiddag laat)
Later nog aangevuld met twee gratis voorstellingen:
Cosmomannen van TOG jeugdtheater (vrijdagmiddag)
Soldes, deux spectacles pour le prix d'un van Royal de Luxe (zondagmiddag vroeg)
Terwijl ik mijn koffie opslurp begint op het podium van Westerkeyn het optreden van Raï Experience. Een Marokkaanse band die vrolijke muziek brengt die ik het best kan omschrijven als een opzwepende mix van reggae en funk. Publiek erg enthousiast. Na een tijdje pak ik m'n fiets en rij naar Midsland om te gaan kijken naar het straattheater. Arriveer net op tijd voor een erg leuke act van een Engelsman die zich in 120m huishoudfolie (op z'n Engels: guushoodfoily) laat wikkelen waarna hij zichzelf binnen een minuut moet bevrijden.
120m
guushoodfoily
Zelfs zijn hoofd wordt ingepakt; zodra hij echter drie keer met zijn voet op de grond stampt moet zijn assistent onmiddellijk een luchtgaatje bij z'n mond prikken. Als dit mislukt, zal hij op een dramatische manier overlijden…. Erg hilarisch! Vooraf moet de assistent (uit het publiek natuurlijk) plechtig beloven alleen met zijn vinger een gaatje te zullen maken….
| Hierna kijk ik nog even naar een acrobatische vorm van straattheater (wel knap, minder leuk) en fiets verder naar Formerum waar de SRV wagen van het TOG jeugdtheater staat. Het stuk ‘De Cosmomannen’ gaat over twee SRV mannen die eigenlijk wezens uit de ruimte zijn en hoe ze erachter komen dat op aarde sommige zaken anders werken dan je rationeel gezien mag verwachten. Creatief gemaakt, veel fantasie en leuk voor kinderen vanaf 8 jaar, maar zeker ook voor kinderen van 36. Of voor kinderen van 65… |
|
Aan het eind van de middag drink ik een pilsje in Midsland en -had geen zin zelf te koken- zoek de plaatselijke friettent op. Net op tijd stap ik binnen, het begint te regenen en niet zo zachtjes ook! Ik zie de avondvoorstelling (Remboe Village) al helemaal de mist ingaan, maar gelukkig klaart het even later een beetje op, al blijft het dreigend en buiachtig. Om kwart voor tien staan we met een groepje diehards aan de ingang van Kom Hoorn, een komvormige open plek in het Hoornse Bos, voor Remboe Village. De voorstelling begint een half uur te laat omdat men zeker wil zijn dat het weer niet verder verslechtert. Volgens de Erwin Krol in de Brandaris zou het wel loslopen…. Wat een geweldig leuk stuk is dit! Door de locatie (iedereen zit ineengedoken aan de rand van de kom in de kou en regen) en de mooie belichting wordt het een heel bijzondere ervaring. En niet te vergeten door het vertoonde spel: twee sprookjesfiguren (Tammy en Teddy) leven in hun eigen wereldje in een caravan als hun rust plotseling verstoord wordt door een overspelig stel. Daar weten ze -op hun manier- wel raad mee!
Remboe Village
in Kom Hoorn
De terugweg van Kom Hoorn naar de camping is ook nog een avontuur. Behalve de Brandaris is Terschelling spaarzaam verlicht en omdat ook mijn licht op de fiets de geest gaf, wordt het zoeken, vragen en groepjes volgen om de camping terug te vinden. Ik maak -terecht- geen vrienden onder de tegenliggers door onverlicht op een fietspad door de duinen te rijden. Nog een blik op het concert van Hasjee Royal, maar ik ben eigenlijk te moe om me er echt druk over te maken. Tijd voor de slaapzak!
Festivaldag 2 begint ongeveer zoals dag 1. Praatje maken met m'n Amsterdamse buurvrouw die vandaag naar huis gaat. Koffie zetten, ontbijten en eerst maar eens naar het festivalterrein. Schuilen tot het droog wordt waarna ik koers zet naar West Terschelling. Het grootste dorp van het eiland waar gelukkig de zon doorbreekt en ook erg veel activiteit te bespeuren valt. Zo speelt aan de voet van de Brandaris een leuk straattheater over een kruisvaarder die na 7 jaar thuiskomt en verwonderd is dat z'n zoon hem niet herkent en z'n vrouw het hem kwalijk neemt dat ie eventjes is weggeweest. Terwijl ie voor de goede zaak als held terugkeert uit Jeruzalem!
|
|
De dag wordt vervolgd
met een fietstocht langs de buitendijk over de zuidkant van het eiland. Ben hier
niet alleen voor Oerol maar wil graag ook nog wel iets zien van Terschelling. Ik
fiets vanaf West Terschelling naar Oosterend en nog iets verder naar de
Boschplaat, het eind van het toegankelijke deel van het eiland.
Even op het strand gestaan en genoten van wind, uitzicht en het natuurgeweld. Hoe zou het hier in de winter zijn? De natuur is hier echt indrukwekkend! |
Via het Hoornse Bos wil ik terug naar Hoorn rijden; in het bos aan de kunstroute tref ik echter Hotel Bukowski aan waar ik eerst een kijkje neem.
Hotel Bukowski
Twee kunstenaars hebben gesprekken en gedichten voorgedragen door Charles Bukowski gemonteerd met een muziekje en deze kan je voor één oero ervaren in een typische Bukowski omgeving. Een hotelkamer met versleten fauteuil, asbakken en drankflessen met familiefoto's aan de muur. De hotelkamers zijn ondergebracht in drie containertjes, heel leuk bedacht!
Na Bukowski toch in Hoorn beland waar ik op het terras van Hessel's café een kersenbiertje neem. Moet wel een beetje doordrinken om bijtijds de voorstelling van DNA te halen.
In een boerenschuur (bij tante Doortje) wordt door DNA Gelijke gevallen opgevoerd, wat deel uitmaakt van een drieluik van de manifestatie 'De Grondwet' die in A'dam plaatsvond. Gelijke gevallen is een eenakter die me niet zo kon boeien. Beetje saai vond ik het: ging over het maatschappelijke probleem gelijke behandeling voor gelijke gevallen. Waarbij de vraag 'wat zijn gelijke gevallen' centraal stond. Tekstueel zat het goed in elkaar, maar verder sprak het me niet zo aan. Kan gebeuren: je moet snel beslissen en het kan wel eens tegenvallen ook.
Voor de verandering besluit ik naar de camping terug te fietsen en voor mezelf op het gemak wat te koken. Vanavond staat wederom een topper op het programma: NL - Tsjechië! In een kroeg in Midsland, met teveel halfzat jong publiek om het echt leuk te maken, toch genoten van deze match. De afloop bezorgt velen een kater, mij zal het verder worst wezen: ik zit op Oerol! Bij thuiskomst op de camping nog naar een bandje van dubieuze kwaliteit staan kijken. Zolang ze covers spelen gaat het nog wel, als ze overschakelen op eigen werk voel ik een onweerstaanbaar verlangen naar de slaapzak opkomen.Slapen met de herrie op de achtergrond lukt natuurlijk niet, maar zonder eerst een uurtje 'Ik, Jan Cremer' te hebben gelezen en wat pinda's te hebben gegeten kan ik toch niet slapen….
En zo breekt de laatste festivaldag alweer aan. Ik ga van start met een fietstocht van bijna 15km naar Heartbreak Hotel, het bekende strandpaviljoen in Oosterend, voor een warme chocomel en wat leeswerk in de dagelijkse festivalkrant. Om de spieren soepel te houden begeef ik me naar de andere kant van het eiland, West Terschelling, om de resterende Oero's in te wisselen. Bij het passeren van het Parc des Chèvres (geitenweitje) in Midsland zie ik de rij met mensen die staan te wachten op een van de 200 nog uit te delen gratis kaarten voor Soldes. Hier wilde ik ook graag naar toe, veel goeds over gehoord en gelezen, maar kon geen kaartje bemachtigen. Dacht ik, want een half uur later ben ik in het bezit van een gratis kaartje!
| Nog snel een bak koffie naar binnen werken en voor ik het weet zit ik op de tribune. Een geweldig rommelig, absurd, creatief en vrolijk stuk. Gaat over een toneelgezelschap wat aan lager wal is geraakt en als reddingspoging twee bestsellers door elkaar gaat spelen: Shakespeare's Hamlet en De ingebeelde Zieke van Molière. Het is een Frans gezelschap en het wordt dus ook uitgevoerd in het Frans; ik versta dus slechts un petit peut, maar met de uitgedeelde handleiding die de scènes toelicht is dat niet echt nodig. Heerlijk kolderiek en chaotisch; zo komt Hamlet voorbij en dan weer zit de zieke voor je op de grote draaiende schijf die dienst doet als podium! |
|
Na deze mooie verrassing moet ik even naar de grote versnelling om binnen 20 minuten op de Stortumer Plak te zitten waar Tegen de vlakte van het Monsterverbond op het programma staat. Ik haal het net en zoek een plaatsje op de dijk die uitzicht geeft op de vrachtwagentrailer waarin het stuk wordt opgevoerd. Dit is ook weer een staaltje van typisch Oerol theater: lowtech, geweldig creatief en origineel gemaakt. Zo wordt dit stuk gestart met introducerend toneel, wordt het vervolg van het verhaal uitgebeeld door middel van een vorm van poppenkast wat aan het eind weer voortgezet wordt in gespeeld theater. Heb me ook bij dit stuk prima vermaakt!
Helaas lukt het me net niet voor een zware regenbui droog in West Terschelling te zitten: drijfnat zoek ik beschutting onder een boom en later in een kroeg. Gelukkig droogt m';n kleding snel en ik ga op weg naar het Dommelsch Ice muziekpodium, het festivalterrein in West Terschelling, waar ik dan toch m'n Oero's inwissel.
|
|
Ondertussen is het half zes geworden en wordt traditioneel de laatste boot van de laatste Oerol dag uitgeleide gedaan. Een koor van 80 mensen is geïnstalleerd en zingt de boot, met rijen mensen aan de reling, de haven uit. Ook op de kade wordt geklapt en gezwaaid; geeft een gevoel wat je wel eens in oude films ziet over de Holland Amerika lijn. Nu blijven dus alleen de echte feestgangers over, gegarandeerd dat er geen nieuwe gasten meer komen. Leuk, een eiland…. |
Zo arriveer ik op het festivalterrein waar ik onder het genot van een biertje nog wat luister ik naar Roy Paci & Aratruska; een aanstekelijke performance van dansmuziek met Latijnsamerikaanse invloeden, maar ook rock 'n roll, funk en ska komen aan bod. Dit alles onder aanvoering van Paci, een energieke Italiaan. Na het concert zoek ik een restaurant en eet een lasagnaschotel. Had wederom geen zin om te koken dus los dat op deze manier op.
Na het eten besluit ik maar terug te gaan naar de camping; het afsluitende vuurwerk geloof ik wel. Op de camping aangekomen ga ik toch nog even kijken wat er bovenop het uitkijkpunt -naast de camping- te zien is. Niets speciaals, wel ontmoet ik er iemand die jaren op het eiland heeft gewoond en het als één van de grootste fouten in zijn leven ziet dat ie terug aan de wal is gaan wonen. Grappig, zo hoor je nog eens wat.
Maandagochtend breek ik de tent af en rijd naar West Terschelling om de boot te nemen naar Vlieland; de planning is om op het gemak in een aantal dagen (via Vlieland en Texel) af te zakken naar het zuiden. Wordt er door iemand op gewezen dat ik in de rij sta voor de verkeerde boot. Shit, ik moet natuurlijk wel de snelbot hebben die via Vlieland gaat en niet die trage schuit die rechtstreeks naar de wal vaart. Gelukkig komt het allemaal toch nog goed.
Vlieland blijkt een mooi eiland te zijn, een soort van Terschelling in het klein. Heb er –na m’n tent te hebben opgezet- een rondje gefietst en beetje sightseeing gedaan.
Hetzelfde scenario een dag later op Texel, en zo zit ik woensdagochtend op de boot vanaf Texel naar Den Helder. Na het verlaten van de boot sla ik direct rechtsaf en volg de Noordzeekust naar het zuiden. De wind is echter enorm en ook de regelmatig neervallende stortbuien maken het er niet vrolijker op. Na zo’n 60 km besluit ik ter hoogte van Alkmaar de fiets op de trein te zetten en naar huis te sporen. Jammer dat ik niet door kon fietsen tot de Zeeuwse eilanden, maar het weer was me gewoon te slecht.
Ondanks de voortijdige thuiskomst was de week meer dan de moeite waard. Natuurlijk vooral vanwege Oerol:
Goed, op deze manier zijn ook de thuisblijvers nog even op Oerol geweest, en doe ik tegelijkertijd wat PR werk op zoek naar gezelschap om volgend jaar mee naar Oerol te gaan…
Veel leesplezier, en wie wat meer wil weten moet mij zeker even een mailtje sturen.
Terug naar Vakantie op de ligfiets
