België

Van vrienden en bekenden hoorde ik dat fietsen in België betekent veel rijden over smalle strookjes langs drukke, gevaarlijke betonbanen van twijfelachtige kwaliteit. Mijn eerste kennismaking bevestigde direct die geluiden, het stuk tussen Maastricht en Luik loopt parallel aan de Maas (zien doe je hem nooit), over een drukke stinkende weg. Het enige lichtpuntje is de wetenschap dat deze in Luik eindigt. Als je er dan ook nog in slaagt Luik ongeschonden door te komen kan het feest beginnen en vergeet je onmiddellijk het eerste stuk en zijn ook alle vooroordelen direct afgestraft. Je moet niet vies zijn van wat klimwerk, voor de niet ligfietsers betekent dit: af en toe eens op de pedalen staan. Maar de uitzichten zijn adembenemend, de secundaire wegen zijn niet druk en wat ik ook heel belangrijk vind: de mensen zijn erg vriendelijk.

Als je zo'n plaatje zien denk je: een makkie

Moraal van bovenstaand verhaal: even verder kijken dan je neus lang is. Er doen talloze verhalen de rondte over de povere kwaliteit van de wegen en de minimale fietsvoorzieningen bij onze zuiderburen, ik zou zeggen: laat je niet gek maken en ga zelf eens kijken. De plaatsen waar ik geweest ben kan ik in ieder geval iedereen aanraden.

Meer over fietsen in België kunt u lezen in ons Luxemburg verhaal en in mijn Luik-Bastenaken-Luik beschrijving.

Terug naar Vakantie op de ligfiets