Frankrijk, week 3

5 juli 1998, veertiende etappe van Crest naar Orange, 105 km

Bijtijds vertrokken, een enórme wind mee (kracht 8 of 9 of zo). Meteen gaan klimmen. We merkten dat naarmate de tocht vorderde de tekst in het boekje steeds onnauwkeuriger werd. Wat fijnstellingen verricht aan mijn schakelmechanisme in Soyans en aan de praat geraakt met een local die (volgens ons) vertelde dat er in zijn krant een artikel over ligfietsen had gestaan en dat die enorme wind inderdaad de mistral was. Een frisse wind van noord naar zuid door het Rhônedal, heeft iets te maken met hoge- of lagedrukgebieden in de Alpen. Goed voor ons dat die wind nu waaide: de temperatuur was te harden en we werden vanzelf de goede kant op geblazen. Nadeel is wel dat je er koppijn van kreeg. Afijn, verder getuft door een tunneltje naar het idyllische Pont de Barret. Bij de bakker lekkere citroenkoeken gekocht en opgegeten op een bankje onderaan een steil trapje behangen met geraniums. Verder glooiend landschap en na La Bégude kwam nog een pittige klim van ruim 6 km over een vrij drukke weg. Op het hoogst punt de fietsen geparkeerd en een stukje te voet verder geklommen om van het uitzicht te genieten. Wat hier zo bijzonder was was de geur van lavendel waar de warme lucht vol van was (paarse velden) en het geluid van de krekels leek net een deken: werd nergens luider of zwakker, maar dreef met je mee. Snappie? Afijn, in Valréas een tour door het centrum gemaakt en zitten eten op het plein bij het stadhuis. Alles goed verankerd anders vloog het weg, zelfs het brood had neigingen. Na een klein uurtje weer verder door het Rhônedal over zeer rustige landwegen tussen de uitgestrekte wijngaarden door. De weg daalde wat en dit in combinatie met de wind zorgde ervoor dat we niet hoefden te trappen. Toch deden we dat  zodat de kruissnelheid aanzienlijk was: 35 á 40 km/u. Snel in Orange aangekomen. Geen bordjes 'camping', niemand wist er één en na lange tijd vragen, zoeken en rondrijden wist de baas van een snackbar toch wel iets. Net buiten de stad bij een manege was een camping met zwembad en beschutte plekjes. Er werd er eentje toegewezen waar we de tent opzetten. Gezwommen in het twee meter lange zwembad en in de tuinstoelen liggen luieren. Bij de receptie ("wat mot je" maar dan op z'n frans) een plattegrondje van de stad gehaald en daar op het terras van een pizzeria neergestreken. De pizza ging erin als Ketellapper, zal 'k maar zeggen. Daarna een bezoek gebracht via het stadspark op een heuvel aan het romeinse amfitheater. Van boven op de heuvel keek je in het theater waar repetities voor de opera Carmen aan de gang waren. Een gigantische akoestiek, uitzicht op de bergen in de omgeving waar de zon onderging, uitzicht op de daken van de stad en beneden ons het gezang, de muziek en de prachtige kostuums in het theater. De wind viel weg, het was zwoel, de krekels kraakten en zwaluwen gierden rond het theater. Kortom: het leven is vurrukkulluk!  

6 juli 1998, Mont Ventoux voor de liefhebbers, 125 km

Kort verslag van een gemengde dag:

Monique heeft de dag verdeeld in twee stukken: bezichtigen van Orange (de Arc, het amphitheater, kasteelruïnes van de Oranjes enz) en met een boek aan het zwembad liggen. 's Avonds kwam koppel D nog aanwaaien, de rest van de tijd met hen zitten kletsen.    

7 juli 1998, vijftiende etappe van Orange naar Avignon, 32 km

Half 8 opgestaan. Op het gemak gegeten en de boel ingepakt en rond 9.30 u op weg gegaan. Door Orange-stad waar ik met mijn achtertas het portier van een auto raakte: moeten ze de deur maar dichthouden als ik langskom. Geen gevolgen verder. Snel de route weer opgepikt over een vrij drukke weg. Daarna een afslag de polder in en een prachtig stuk (voorbij Roquemaure rotsen) door de zonnebloemvelden en boomgaarden waar appels, perziken en nectarines aan onze neus voorbij trokken. Weer de velden uit en een stuw en brug over de Rhône overgestoken. Na enkele kilometers kwamen we om 11.15 u op de municipalcamping van Avignon. Ingeschreven, een plekje gezocht, tent opgezet en onze boterhammen opgegeten. Het was behoorlijk heet dus we waren behoorlijk sloom. Na een poosje te voet naar het centrum om Avignon te gaan verkennen. De beroemde 'pont', de dom en het paleis van de pausen. In dit paleis een tour gedaan met een hoofdtelefoon met Nederlandse tekst op: informatie tot het je neus uitkomt. Nog een poosje in het centrum geslenterd, wat gegeten e.d.  Nadat Marc bijna overreden werd door een auto waren we het beu en zijn terug gegaan naar de camping. Moe, sloom en hoofdpijn. Duidelijk niet meer gewend aan de drukte. Boodschappen gedaan in de campingwinkel, koken, eten en koffie drinken. Om 21.00 u voetbal in het restaurant, Nederland - Brazilië. Help!

8 juli 1998, zestiende etappe van Avignon naar Les Saintes Maries de la Mer, 110 km

Matig geslapen, er zaten wat muggen in de binnentent die zich niet lieten vangen. Half 8 opgestaan, ochtendritueel en naar OAD gebeld om onze plekken in de bus te bevestigen voor de terugreis. Dit na een tip van twee Hollanders (koppel E) die ook zaterdag terug zullen reizen en hun papieren wél hebben gelezen. Afijn, op de fiets de route opgepikt en na twee bochten over de brug het spoor al bijster. Na wat zoeken en tegen de stroom in rijden uiteindelijk met de plattegrond van gisteren op het goede pad geraakt. Druk verkeer, dus geconcentreerd rijden! Weer een brug over en snel kwamen we in het volgende dorpje waar het verkeer een stuk rustiger werd. Na een tijdje weer verkeerd gereden t.g.v. een nieuw aangelegde rotonde (dit is in 99% van de gevallen de oorzaak van fout rijden). Daarna de landwegen op door de percelen met zonnebloemen, fruitbomen en wijngaarden totdat we opeens bij de gevangenis van Arles stonden. Weer een zoektocht naar de juiste weg, nu van korte duur. Voordat we het wisten over een speciale fietsbrug gereden (aangelegd ónder een autobrug). Daarna gingen we de vlakke Camargue in richting St. Gilles met z'n lange rechte wegen, wuivende rietkragen, wat wilde paarden, rijstvelden en irrigatiesystemen. Hoewel het 'polder' is deed het niet direct aan Holland denken. In St. Gilles pauze genomen, daarna straight ahead naar het zuiden voornamelijk wind-mee. Bij het pontje over de Petit Rhône stonden zo'n 20 auto's te wachten, er konden er maar 8 per keer mee. Wij de hele rij voorbij gereden (enorme belangstelling) en met de eerstvolgende afvaart waren we als eersten aan boord! Toen volgden de laatste kilometers naar Les Saintes Maries de la Mer, het eindpunt van de beschreven tocht dat we na 1505 kilometers vanaf thuis bereikten.

9 juli 1998, terug naar Arles, 65 km

Na het ochtendritueel in het centrum van het stadje een bezoek gebracht aan de kerk voor de relikwieën van de heilige Maria's en Sara. Er hingen een heleboel 'bedank' plaquettes aan de muren voor wonderbaarlijke genezingen in de vrij donkere kerk (er zitten geen ramen in). Daarna de bakker bezocht en een bijouteriewinkeltje om het symbooltje van de man-met-regenboog aan te schaffen. Dan op weg naar het natuurreservaat van de Camargue. We wilden over de 'Digue à la Mer' gaan rijden, maar het was onduidelijk of dat voor ligfiets-met-bepakking te doen zou zijn. Onder het motto: we zien wel waar we stranden op weg gegaan. Een prachtige tocht! Het leek soms op De Saeftinghe met z'n schorren, planten en meeuwen. Alleen hebben ze hier ook flamingo's! En wilde paarden. Ruim 20 km over de dijk gereden. De ondergrond varieerde van grind tot duinzand (lopen!) en van grote keien tot verhard pad. De harde wind kwam van schuin opzij. Er reden nog een aantal mensen dezelfde kant op op mountainbikes, af en toe haalden we elkaar weer in. Uiteindelijk aan een soort parkeerterrein gekomen waar een Budget rent-a-car van Sindbad klaar stond om bijstand te verlenen, gelukkig niet aan ons. Weer op de verharde weg "geluncht", daarna naar het noorden (is tegen wind) langs de rand van het natuurgebied via Villeneuve terug naar Arles gereden. Over rustige wegen en de fietsbrug en na een paar honderd meter werden we ingehaald door een oude bekende (Belgische fotograaf ontmoet in Faramans) die ons de weg naar een goede camping wees. Die was makkelijk  te vinden en was tevens vertrekpunt van de fietsbus. Het terrein bestond uit twee delen aan beide zijden van de straat. Een ijsje gegeten en een plekje gezocht voor de tent. Later bleek vlakbij een enorme Italiaanse familie met drie campers, dus de hele avond lawaai. Een poos in het zwembad gelegen, boodschappen gedaan in een Géant en dergelijke. 's Avonds weer opgevreten door de muggen, dus bijtijds de tent ingedoken en ondanks de burenherrie gaan slapen.  

10 juli 1998, verblijf in Arles

Om half 8 ging bij de eerste Italiaan de camper open en begon meteen het geschreeuw weer. Nadat wij gelijktijdig sssssssshttt!!! riepen werd het gelukkig nog een uurtje stil. Slapen!! Tot 9 uur, toen uitgebreid ochtendritueel gepleegd. Héle gróte spin uit de sluiting van een fietstas gepeuterd en rond 11 uur met het openbaar vervoer naar de stad gegaan om die te gaan bezichtigen: de arena, het antieke theater, place de la republique met obelisk, kerk van St. Trophime enz. Tussen de middag op een terras genoten van een heerlijke salade en belevenissen uitgewisseld met de fotograaf die ook op het terras aanlegde. Daarna naar de cryptoportiques, oude ondergrondse gangen waar het erg donker en koud was en vanwege het fotografie-festival als "kunst" lugubere muziek klonk en grote foto's belicht werden. Op een uitzichtpunt-met-plaquette de Mont Ventoux gezien en een bezoek gebracht aan het Alyscamps, een Romeins kerkhof waar Van Gogh en Gaugain geschilderd hebben. Tenslotte naar het Réattu-museum waar veel werken van Réattu hangen, evenals werken van Picasso (modern) en andere hele oude schilderijen. Géén Van Gogh (in heel Arles niet). Als finishing touch op een terras gegeten en te voet terug naar de tent, de laatste bus ging al om 19.15 u. De afstand viel nogal mee, zo'n 3 km. Op de camping koppel A weer ontmoet, heel even gekletst vanwege een grote mug-aanval. Nog wat gedronken, douchen en al meppend de tent ingesprongen. 

binnenplaats van het ziekenhuis, door van Gogh beschreven

11 juli 1998, dag van de terugreis

Vroeg wakker en fit dus vroeg op. De laatste dag van de vakantie. De ochtend nog doorgebracht in Arles waar het markt was. Het archeologisch museum bezocht waar heel duidelijk de geschiedenis van Arles uitgelegd werd. Ruim op tijd weer op de camping om nog even te kunnen zwemmen, douchen en de boel in te pakken. Om kwart voor 6 werden we opgepikt bij de ingang. De ligfietsen hoefden niet gedemonteerd te worden omdat de bus maar half vol zou zijn. Met z'n achten op weg naar Avignon, waar het laden ook vlot verliep evenals in Suze-la-Rousse. We lagen een half uur voor op het schema en de verwachting voor de verkeersdrukte was gunstig. Deze avond was de wedstrijd Nederland - Kroatië. Iemand had een wereldontvanger bij zich en het busomroepsysteem werd zodanig aangepast dat de hele bus kon "meegenieten". Al snel gingen de gesprekken toch weer over ligfietsen en Mont Ventoux en dergelijke. Om 23.00 u stop voor de nacht, daarna de kooien in en proberen te slapen. 

12 juli 1998, laatste etappe van Eindhoven naar Breda, 65 km

Omdat er weinig passagiers waren hadden we veel plek om te slapen. Zondag om 7 uur werden we vlak voor Maastricht wakker gemaakt. Snel naar buiten gekeken: koud, regen en storm! Hoe is het mogelijk. Kwart voor negen -na ontbijt en chauffeurswissel in Nederweert- in Eindhoven uit de bus gezet. Beiden gammel na die busreis, geen zin in de trein dus naar huis gefietst door de motregen. Lekke band net buiten Eindhoven, kwart voor één weer thuis........     

Terug naar Vakantie op de ligfiets

Terug naar week 2

Terug naar week 1