19 juli 2001, Belfast, vervolg...
Geheel volgens afspraak meld ik me om één uur bij Jan. Voordat ik op vakantie ging heb ik via internet de nodige informatie verzameld over Noord-Ierland en Belfast. Zo ben ik met hem in contact gekomen.
|
|
|
|
|
|
|
|
Aangekomen bij
Jan word ik ontvangen met koffie. We kletsen wat over Noord Ierland en
over allerlei andere zaken en vervolgens neemt hij me mee in zijn auto
naar allerlei wijken en uithoeken van Belfast om me allerlei murals te
laten zien. Jan weet overal wel iets bij te vertellen. Als journalist is
hij uitermate goed op de hoogte van de situatie in Belfast en van het
conflict met z'n achtergronden. Echt geweldig interessant, ik kan iedereen
aanraden eens een excursie bij hem te boeken. Jan's website is dan ook
geheel gewijd aan het conflict, de Noordierse politiek en allerlei
achtergronden. Zie http://www.belfastloughmedia.com
waarop je alles te weten kunt komen over genoemde onderwerpen en waar je
kunt lezen hoe je kunt boeken voor een rondleiding. Vooraf waarschuwde Jan me dat we, gezien de spanningen tijdens de periode van de oranjemarsen, misschien niet overal heen zouden kunnen gaan, maar alles is gelukkig rustig en overal waar we willen kunnen we de auto verlaten om een fotootje te nemen of een schildering van dichtbij te bekijken. Ik vind dat ik mezelf een mooi verjaardagscadeau heb gegeven met deze rondleiding. |
|
||
|
|
|
|||
|
|
|
|||
|
|
|
|
|
|
Aan het eind van de middag keren we terug naar Jan's huis, kletsen nog even na en ik wandel terug naar de jeugdherberg. De rest van de dag wordt besteed aan wat lezen, pizza eten en in een pub een pint drinken.
20 juli 2001, rustdag + vertrek uit Belfast, 16 km
Vandaag de laatste vakantiedag alweer. Ik ruim de tent op, die nog steeds in
de kamer hangt te drogen en pak al mijn spullen in m'n fietstassen. Gelukkig kan
ik de fiets na het uitchecken voor de rest van de dag onder de trap laten staan.
Handig dat ik daar geen omkijken naar heb, terwijl ik de rest van de dag wat
sightseeing ga doen in Belfast.
| Om te beginnen wandel ik naar de Universiteit, Queen's University. Een mooi bakstenen gebouw in Victoriaanse stijl met een rustig park op het binnenterrein. Ik ga even zitten op een bank in het park om wat te lezen en te schrijven. Perfecte locatie. |
Het weer wat de laatste dagen zo stabiel en zonnig was, is vandaag wat dreigender. Het is nog droog, maar de bewolking wordt zwaarder en zwaarder. Ik denk niet dat het droog blijft vandaag. Ik verlaat de universiteit en loop richting het centrum van de stad, Donegall Square met midden daarop de City Hall. In de City Hall worden gratis rondleidingen gegeven waar ik me bij aansluit. Best een mooi gebouw, grote koepel en veel pracht en praal in het interieur. Toen Belfast stadsrechten verwierf, vond men dat er maar een echt stadhuis moest komen, en dat is gebeurd.
Na de rondleiding verlaat ik de City Hall en merk dat de
eerste druppels inmiddels gevallen zijn. De temperatuur is ook een stuk lager
dan ik gewend was in Noord-Ierland. Best een mooie dag om een beetje in een stad
rond te lopen, zodra het te hard regent naar mijn zin stap ik gewoon een winkel
of iets dergelijks binnen en schuil een beetje. In Belfast zijn opvallend
veel winkels trouwens, zo te zien houdt men in Noord-Ierland erg van winkelen.
In een pub eet ik soep met brood, dwaal een beetje door de Entries, een verzameling kleine steegjes in het oudste gedeelte van Belfast, waar tijdens de Tweede Wereldoorlog helaas veel vernietigd is. In de steegjes zitten ook allerlei oude pubs, die eigenlijk allemaal wel een bezoek waard zijn vanwege de bijzondere inrichting. Ik hou het bij eentje voor een kop koffie en een schuilpauze. |
 City Hall |
Het is gestopt met zachtjes regenen en begonnen met
ononderbroken plenzen zodat ik veel tijd binnen doorbreng. Langzamerhand krijg
ik het een beetje het einde-vakantie-gevoel. Het weer werkt niet echt mee,
vanavond vertrekt de boot en ik heb de laatste dagen zoveel gezien en gedaan dat
ik het nu een beetje gehad heb. Daarom koop ik in één van de vele winkelcentra
een krant en ga op een bankje zitten om deze op het gemakje te lezen.
Zo gaat ook deze middag weer voorbij. Ik doe nog wat inkopen voor de terugtocht
en haal m'n fiets op bij de jeugdherberg. Even omkleden want de laatste
enigszins schone kleren die ik heb, hou ik liever droog.
De terminal is ongeveer 15 kilometer van de jeugdherberg
verwijderd, helemaal achterin de haven. Het lijkt niet alleen het eind van de
haven, maar ook een beetje het eind van de wereld. Door de bewolking is het
inmiddels (acht uur) al flink aan het schemeren, het is vrijdagavond, de haven
lijkt uitgestorven en ik rijd door de regen steeds verder en verder dit
uitgestorven gebied in. Af en toe staat er een wegwijzer maar eigenlijk verwacht
ik niet dat ik ooit nog een boot ga vinden.
Toch ligt op een gegeven moment achter een gebouw een terminal met een boot;
niet zo'n grote als Europoort-Hull dus werd ze door het gebouw een beetje aan
het oog onttrokken.
De vrouw aan de receptie maant me een beetje op te schieten, over een paar minuten gaan de deuren van de boot dicht. Verbaasd merk ik op dat ik gebeld heb en men mij verteld heeft dat ik tot half negen in kan checken. Dat kan wel zijn, maar toch heeft men haast. Het is onvoorstelbaar, maar de boot vertrekt gewoon veel te vroeg. Je zult haar maar missen....
20 juli 2001, nachtboot Belfast - Liverpool
Aan boord kleed ik me om in m'n hut en zoek het restaurant
op. Diner en hut zijn inbegrepen bij deze overtocht. Veel van de passagiers zijn
chauffeurs of arbeiders op weg naar huis voor het weekend. Veel mensen reizen
dan ook alleen en worden bij elkaar gezet aan een lange tafel. Hier kom ik ook
bij te zitten. De man naast me komt eigenlijk uit Syrië, woont in Londen en is
voor z'n werk vaak in Belfast. Zoals hij zitten er velen op de boot, weinig
toeristen dus. Zodra ze klaar zijn me eten gaan ze slapen.
Nog een bak koffie en en de avond besloten met een pint samen met twee jongens uit Liverpool die motoren van schepen repareren en daarom vaak deze overtocht maken. Ze kunnen zich absoluut niet voorstellen dat iemand met de fiets een rondje Ierland maakt, of wil maken. Als ik wil kan ik mijn fiets achter in hun pickup leggen dan willen ze me morgen wel afzetten bij het station van Liverpool. Ach, ik denk dat ik ook dat stukje nog wel kan fietsen. Dit begrijpen ze wel....
21 juli 2001, voorlaatste etappe van Liverpool
naar Hull, 130 km gefietst
Om kwart over vier 's ochtends worden we gewekt door een op de deur bonkende steward die over de gang aan het brullen is dat het ontbijt over een half uur geserveerd zal worden. Erg vroeg, aangezien ik pas om half 12 in m'n kooi lag voel ik me ook niet echt uitgeslapen. Hetzelfde geldt voor de man met z'n zoontje waarmee ik de vierpersoons hut deel, zij blijven ook nog maar even liggen. Iets voor vijf uur sta ik beneden en schuif aan voor het ontbijt. De vettigheden laat ik liggen deze keer, ik hou het maar bij müesli, toast, broodjes en fruit. Plus natuurlijk enkele koppen koffie.
Nadat de boot nog wat schijnbewegingen heeft gemaakt kan ik om zes uur het schip verlaten. Mijn oorspronkelijke plan was de volledige 225 kilometer naar de oostkust (Hull) terug te fietsen. Op de heenweg heb ik echter gemerkt dat het traject heuvelachtiger is dan ik van tevoren had ingeschat en aangezien ik uiterlijk om half vijf 's middags in Hull moet staan om in te checken en het risico niet durf te nemen de boot te missen, besluit ik maar een stuk van het traject met de trein af te leggen. Zodoende zet ik m'n fiets op de Transpennine express van kwart over zeven naar Leeds. Dit is bijna halverwege de doorsteek van Engeland en bovendien mis ik nu mooi alle heuvels.
Na een voorspoedige treinreis arriveer ik om kwart over negen in Leeds, de stad is nog grotendeels uitgestorven en op richtingsgevoel en met één keer vragen vind ik eenvoudig de weg richting Pontefrac waar ik ook op de heenweg ben geweest. Eigenlijk wilde ik een andere route nemen, maar voor ik het weet zit ik op dezelfde weg als twee weken geleden. Aangezien dat ook de kortste weg is vind ik het eigenlijk wel best. Bovendien is het een vrij rustige weg waardoor het best aangenaam fietsen is. Ook vandaag zit de wind weer gunstig zodat ik met behoorlijke snelheid sneller dan ik verwacht had Hull alweer nader, ik krijg een beetje spijt dat ik niet het hele traject heb gefietst. Maar ach, zo is het eigenlijk ook wel relaxed.
Het laatste stuk, met de vervelend drukke A63, zoek ik een landelijk alternatief. Uiteraard gaat het dan een paar keer flink omhoog en omlaag, maar het is een stuk aangenamer fietsen dan over die vluchtstrook met de (vracht)auto's die de vouwen uit je broek rijden. Al met al ben ik dus vroeger bij de terminal dan ik verwacht had, niet erg aangezien het is gaan regenen en ik nu mooi kan schuilen met een bak koffie en het gezelschap van een paar andere fietsers die terugkeren na een trip door Engeland. Zij hebben erg slecht weer gehad, ik besef dat ik toch wel echt een 'lucky bastard' ben zoals de Ieren vaak zeiden toen ze vroegen wat voor weer ik had gehad.
Verder verloopt alles zoals op de heenweg, boot op, douchen, beetje naar buiten kijken, eten, nog iets drinken, wat lezen en vervolgens de slaapstoel opgezocht. Na de korte nacht van gisteren en de tocht van vandaag ben ik behoorlijk moe, en ik slaap dan ook alsof ik in een echt bed lig.
22 juli 2001, laatste etappe van Europoort naar
Breda, 95 km
De boot is om 8 uur klaar om de eerste voertuigen te laten gaan. Ik heb me tussen de auto's naar voren gewerkt en verlaat als één van de eersten de boot. Het weer is aangenaam, beetje bewolkt, niet te koud, niet te warm en de wind uit een voor mij gunstige hoek. Even wennen weer aan het rechts rijden en richting Breda. Voor het gemak neem ik dezelfde weg als ik op de heenweg heb genomen, en rijd om klokslag 12 uur de straat in.
Nog wat uitpakken, rusten, post doornemen voordat ik morgen weer aan het werk moet....
Ierland in twee woorden: Een aanrader. Veel kans dat ik volgend jaar weer de oversteek maak.
Terug naar Ligfietsen in Noord Ierland
Terug naar Vakantie op de ligfiets
